infirmitate
1.
(Urt V 469).
Debilidad, flaqueza.
Eta ni infirmitaterekin eta beldurrekin eta ikhara handirekin izan naiz zuek baithan.
"Faiblesse"
.
Lç 1 Cor 2, 3 (He beheratasunean, TB flakezian, Dv herbaltasun
).
Ianak edekiten du gosia, eta edanak egarria, eta medezinak sendotzen gorpitzaren infirmitatia.
Tt Arima 49.
Bizitze huntako eskasia eta infirmitate guzietarik kanpoan.
CatLav 70.
(V 43)
2.
enfermedade.
Enfermedad.
v. eritasun, gaixotasun.
Enfermedadeko tenporan.
OA 131.
Adinaren edo enfermedadearen edo trabajuaren gatik.
El 64.
Enfermedadeko naigabe ta pena guziak.
Cb Eg III 284.
Eritasun, gaitz ta enfermedade guziak sendatzeko.
Ub 82.
Gatx edo enfermedade pelleburuzkuan dagozanak.
Astar II 219.
Bañan lanerako da / gogorik gabea, / pena artzekua da onen / enfermedadea.
Bil ( in
Bertsol 156
).
Enfermedadi ori / sendatzeko zuzen.
Xe ( in
Auspoa 77-78, 108
).
Enfermedade txarrak / bajatu gaitu.
AzpPr 22.
Iri ere sartu zaik / enfermedadia.
PE ( in
Tx B III 25
).
Enfermedadi ori / sendatzeko zuzen.
Yanzi 108.
v. tbn. ErleG 28 (enfermedade).
INFIRMITATEZKO
(Adnom.).
Baldin gloriatu behar bada neure infirmitatezko gauzéz gloriaturen naiz.
Lç 2 Cor 11, 30.