lezoi
1.
(AN-gip ap. A; Lar, Lar in Aq 1455, Izt, H),
lezoin (L-côte ap. A
; Dv (L-côte, s.v. pezoin)),
lezon (H (L, BN)),
lesuin (vEys→A (L), SP),
lezuin (H).
Foso, trinchera.
"Atrincherarse, lezoiaz ezkutatzea
"
, "foso", "fosa" Lar.
"Trinchera"
Lar in Aq 1455 (Azkue atribuye a éste el sdo.
"vallado"
).
"Dos de fossé, digue; fossé qui sert de de clôture"
vEys.
"
Lesuin, foso que sirve de cercado"
A.
v. pezoin.
Etsai handiek lezonez / aute inguratuko: / eta hire dorre ederrak / lurrera etxatuko.
EZ Noel 88.
Piket batez markatua, zeina baita arramu bat bisian bis lezoinian.
(1778).
SenperEus
156.
Franzes-etatik erori ziran illak lezoi edo fosora eun ta berrogei ta amar igaroak.
Izt C 353.
Larrituta, obietan, lezoietan, aitzetan, zuloetan ta urtegietan izkutu ziran.
Ol 1 Sam 13, 6 (Dv gordegailuetan, Ker zuloetan, BiblE hartzulo
).
2.
lezoin
(Urt Gram 33 (-oñ) A). Seto, vallado. "Haie" Urt Gram.
Baserritarrak lezoietako larrarekin egiten duna bera [...]. Larrak zañetik ateratzerik ez dik nai, itxitura galdu ez dedin.
Ataño
TxanKan
238.
LEZOI-ASKA
(lezoiñ- L-côte ap. A; lezonaska G-bet, AN-gip). "Foso" A.
Non eztuten iragaiteko erreka xar zenbeit, edo oraino lezoin aska zenbeit.
Prop 1897, 58.
LEZOI-KONKOR.
Montón de tierra (que se saca de la trinchera). "Leku itsusiya, arriyakin eta lezoi-konkorrak" (G-bet).