(V, G, Sal),
ezkama (AN-5vill-mer; Lcq 43)
Ref.:
A (eskama, ezkama);
VocPir
345;
Bon-Ond 141;
Etxba Eib
.
Escama de animales; (por ext.) cuerpo parecido a una escama.
"Organos membranosos parecidos a las hojas [...]: nosotros le llamamos ezkama
"
Lcq 43 (de donde sin duda lo toma Azkue).
v. ezkata.
Sauloren begietatik ezkamaren antzeko zerbaitzuek erori ziran.
Lard 494s.
Egatzak eta eskamak dituen guztia.
Ur Lev 11, 9 (Dv, Bibl ezkatak, Ol ezkatunak, Ker ezkatadun).
Ura, gatza ta ezkata edo eskamea darioela.
Ag Kr 102.
Euren antxoba buru, eskama ta abar kentzeko.
Etxabu Kontu 120.
[Amorraiak] pisatu genituan, eskametatik pisuaren gantxoa sartuta.
JAzpiroz 151.
Eskamaren antzera dauzka txortenaren jiran.
Ostolaiz 145.