1.
(Lar→Dv (s.v. kondairagille)) .
(Sust.).
"Historiador"
Lar.
Plinio Erromako kondairaleak esateeban.
EE 1895b, 492.
Strabon kondairaleak izkribatu zuan euskal-mendian oso gaizki bizi izaten zala.
Ag Serm 418.
Zubikarai'tar Agustin kondairaleak lenengo lurrunontziak olan izan zirala esaten dau.
Etxabu Kontu 115.
2.
(Adj.).
Histórico.
Zelan egin dodan jira-bira mundu guztiko katolikoen buru ta nagositzat ezagututen dogun Erri kondairalera.
Ag Ioan 91.
Arzedianoaren etxe kondairabea [sic, sin duda errata por -ale-]
.
Ib. 141.
De historia, que trata de historia.
Eta zenbat liburu? Eundak eta eundak, kondairaleak, bertsoetakoak [...] iritarau edo politikaren gañean egiñak.
Ag Ioan 158.