1.
(Lar).
Atento; cuidadoso, aplicado.
"(Es muy) aplicado [...], arretatsua da
"
Lar.
D. Francisco au bertute andietako apaiza zan, eta bere Arzai-beargaietan guziz arretatsua.
Cb Josefa 183.
Don Juan de Idiaquez, [...], izan zan gizon arretatsu eta oitura onakikoa.
Izt C 462.
Ezta zilegi, ta añ gutxi egoki, bestiak ez bezela ni nere buruakin arretatsuagua izatia.
Bv AsL 185.
Bi irakasleak ao betean esan zidaten ikasle antsiduna, arretatsua ta ulerkorra zala.
A Ardi 30.
Aita Batizen eskabidez oiukitxo ori adi-adi ta arretatsu entzun ginion Medeli.
Ib. 113.
Ai, biotz oien gaurko zoria / nik agertu al baneza... / Zein arretatsu entzuten duten / seme gaztenaren meza!
Basarri 22.
Lugin arretatsuek mintegiak egin oi ditute landarak aldatu bearko diren lurren antzeko tokietan.
Ibiñ
Virgil
87.
2.
"
Arretatsue, de grandes arrestos, enérgico, de empuje"
SMuj.