1.
konsonant(e) .
(Sust.).
Consonante.
Zer den bokala edo konsonanta, diptongoa edo silabá.
Lç
ABC
A, 2v.
Alfabetoko beste letrai konsonanteak derizte.
Cb EBO 22.
Konsonanteen artean batzuek semibokalak, besteak mutuak dira.
Ib. 22.
Kontsonante multzoak aldatu gabe uztea.
MIH 111.
Gurean ez diren kontsonante bikoitzak ezagunak baitira han.
MEIG VIII 181 (IX 54 konso-).
En DFrec hay 9 ejs. de kontsonante.
2.
(Adj.).
Consonante, que consuena.
"Consonante cosa, gauza konsonantea
"
Lcc.
Orrelako estualdietan ezer ezta nekagarriagorik, ezer ez lazkarriagorik itz oskideen edo kontsonanteen eizketa gordiña baño.
Ldi IL 30.