1.
(
A;
-kh- Lh).
Acción de renegar; apostasía.
"(G, Arr), apostasía"
A.
"Refus, apostasie"
Lh.
Pedrok bere ukamena negar-malkorik samiñenakin garbitzen zuen bitartean.
Lard 448.
[Frantzesen] asmo eta uste berriak kristau fedearen ukamenaz naste zetoztelako.
Vill EG
1956 (1-2), 62.
Rechazo.
Ez litzake harritzeko ere oraingo ukamenak aurreraegi joanak izatea. Hori gertatu ohi baita, zealdoka eta zabu zabuka baizik ez dakigunez gero ibiltzen, giza-mugimenduetan.
MIH 63.
Bat etorri ziren, nor baino nor amorratuago, Larramendiren kontra [...]. Zerbaitek [...] ekarri zuen bestetan etsai edo zirenen erabateko ukamen hori.
MEIG V 99.
2.
(V-ple-m-gip, G ap. A).Negativa, negación.
Ut edo ukamen gizakoari agiria bere esaten iaka.
A Gram 85n.
Epaikarijak eta danak, eskijertzat edo ziurtzat euken Motrolloren erallia bere koñatua ixan zala, onen ukamenai jaramon barik.
Kk Ab I 45s.
En DFrec hay 4 ejs.
UKAMENA EMAN.
Rechazar.
Franziskoren oña etzan toki-aldatu, etziokan ere Jaungoikua obeto serbitzeko asmuari ukamenik eman.
Bv AsL 47.