1.
(L, BN ap. A
),
buruzkainka (BN-baig ap. A
),
buruzkanka (V-ger ap. A
).
(Caer, etc.) de cabeza.
"Dando volteretas"
A.
"Caer dando tumbos"
Ib.
(a pesar de la trad. de Azkue, no se trata de un verbo sino de una expr. adverbial). v. BURUZ GAIN (s.v. buru).
Trumilka dohatzi, buruz gainka dohatzi; beren harriduran elgar phoxulatzen dute, elgar aurthikitzen.
Laph 204.
[Jende] xeheago zenbeit handik haratxago josteta ari direlarik buruz-gainka kizkien artean.
JE Bur 162.
Gu, betiko antzera, batian buruzkanka, bestian ankazgora.
Kk Ab II 139.
2.
"
Buruzkainka, hasta la coronilla. Lanez buruzkainka nabill aspaldixan
"
Elexp Berg.
BURUZGAINKA EGIN.
"Buruzkainka eiñ, amorratu eragin, gogait eragin. Mutiko demonio orrek buruzkainka eitten dotsa amandriari" Elexp Berg.
BURUZGAINKAZKO
(Salto) con voltereta.
Arrantzaleentzat izan liteken zantzurik oberenetakoa izan oi da izurdeen buruzgainkazko jauzia.
TAg Uzt 146.