1.
(
-arra (det.?) c. sg. A; SP, H).
(Lo) que está a mano.
Giristino herrian, arimako eritasunaren sendatzeko hain erremedio handia eta midizina eskuarra den lekhuan, zein baita kofesionea.
Ax 529 (V 340).
Egan hartuko dut lekuko, hemen jaso diren sei ipuinak aski ez balira ere, eta eskuarrena dudalako hartzen dut.
MEIG V 134.
"Bugía, el candelero manual, kandelero eskuarra
"
Lar.
"Cañón de campaña, sutunpa eskuarra
"
Ib.
(V-m, G-goi-to, B)
Ref.:
A;
Izeta BHizt
.
(Uso pred.).
Al alcance de la mano.
Ez dut eskuar arrunteko ogirik, yaurogia bakarrik dut.
Ol 1 Sam 21, 4 (Dv y Ker eskuan
).
Guztiok bere urrean, alboan, eskuar, aukeran, asa-asa.
Erkiag BatB 170.
Eskuar, bere gain ta inguru izanik aukera bildurgarriok.
Ib. 186.
Eskuar egoan bedar liraiña.
Ib. 36 (v. tbn. 28).