(V-ger-m ap. A
),
arrakal (V-ple ap. A
).
Raja, hendidura.
Lastertxu aitx baten arrakalatik gar atsitu-artean agertu zan deabrua.
A Ezale
1897, 5a.
Ziegaz arrakal andie einde ei-euken pago ori, ta batak alde bateti eta besteak besteti arrakalean eskuek sartute inder eiteko esan ei-eutsien.
Akes
Ipiñ
31.
Baiña onartzen dot aitz izatea, naiz arkaitz, naiz aizkorri, / ez goroldi laztan, ez samurtasun larrosa bagarik, / guenean, goiz baten, zillo-arrakalea nigan sortu badadi / zure birjina irriparrearen ostatari.
Otx Olerti
1959, 165.
Ta lengo lorren ostean / orain ez dago gurean, / bake arrakal eta soiñeko / urratua nok adaba.
Atutxa Mugarra (ap. DRA
).
Zelan sartuten jatan arimaraiño abesti zatar itzatsiaren arrakalaetatik eriotzaren usain gesala.
Gand Elorri 145.
Leio txiker bat kanporantz, kristalak arrakalaz beterik eta paper orituak adabaki antzean ezarriak.
Erkiag BatB 109.
Hogei bat metro daude goitik behera; [...] puntak hemen ta arrakalak han.
Osk Kurl 105.