1.
(SP (sin trad.), -ph- Urt I 50, Dv y H),
torpeki (th- S ap. Lrq
; SP, H).
Duramente, violentamente.
"
Gogorki eta torpeki
"
SP.
Gizon anzianoa eztezala dorpeki reprehendi, baina exhorta ezak aita bezala.
Lç 1 Tim 5, 1 (He dorpheki; TB y Bibl gogorki
).
Gogorki eta torpeki dagotzunari emeki egoitea.
Ax 291 (V 194).
Hain torpeki haragiak itsuturik erori baziren.
Ib. 353 (V 234).
Bere gorphutzak dorpheki tratatzen dituzte.
He Gudu 31.
Hain dorpheki punitua izan zenaz geroz.
Lg I 323.
Sehi hek dorpheki izan ziren hartuak.
Lg II 232.
Ezteraie dorphekiago jazarriko.
Dh 225.
Jainkoak asko aldiz, baita guziz dorpheki, punitu izan ditu.
Ib. 225.
2.
Torpemente.
Ohetik jautsi zen, dorpeki, eta aterat buruz abiatu. Gehiegi edan zukeen.
Mde Pr 158.