1.
(
V, G-azp-goi-to-bet, AN-araq; Zam Voc
),
txirribil (
AN-ulz),
xirripil (
A Apend),
xirpil
Ref.:
A; Iz ArOñ, IzG, Ulz (txirribíllek).
Viruta.
v. 2 txiribiri.
Txirbil-sutan bero bero jarririk.
RAzk Ibaiz
4-5-1902, 2.
[Latoizko] puska lodi, iturri eta galda lodiari, 1, 85 laurleko. Txirbillari, 1, 50 laurleko.
EAEg 21-3-1937, 1334.
Gero mirraz, urrinkiz, kanelaz, lakaiñez, txirbillaz, ondarraz eta natroiaz bete [zilborgunea]
.
Etxde Egan
1961 (1-3), 95.
Txirbillak txinparta txiki bat aski dute zera...
Lab SuEm 194.
Zuen artean iñork ez baitu txirbillik ostutzen.
Ib. 195.
Txirbillez eta ezpalaz betetako lur gañean ari zaigu otargiña bere lanean.
Garm EskL I 52.
Besteak berriz iñaurkiñetan / gastatzen dute txirbilla; / orregatikan gaur jende gutxi / juaten da garuen billa.
Uzt Sas 81.
Erri-jakintza mendean zeukana. Zurgiña; zurari ez -ezik biotzari xirpillak ateratzen zekiana.
Bordari Agur
30-6-1973, 5.
(Fig.).
Hona, zerrenda apurren bat luza badaiteke ere, antzinako ondasunetarik gelditzen zaizkigun txirbilak.
MEIG VII 35.
2.
"(G-to), conjunto de hojas del tallo de maíz, de mazorca abajo"
A.