1.
(BN-baig ap. A
),
zihite (L ap. Lh
; H (L)).
Bastón puntiagudo.
"
Emok zihite batez, donne-lui d'un bâton, de la pointe d'un bâton"
H.
"Cuña, pieza de madera aguzada por un extremo. Bi gizon hortxe samurtu dira, joka hasi eta batek zirite bat sartu dako sabeletik bertzeari, [...] han empezado a darse golpes y uno le ha metido al otro una cuña por el vientre"
A.
Zauriz iuhiekirik, / lanza-zihite garratzaz, / punta zorrotz, aho latzaz.
'Terrible fer de lance'
.
O Po 31.
2.
"(BN), Montón, pila"
A.
(Como segundo miembro de comp.).
"
Iratze-zirite, montón de helecho. Belhar-zirite, montón de hierba"
A.