(
L, BN, S ap. A; SP, Urt II 81 y 421, Dv, H)
Despreciable. "Ancillaris, mesprezagárria [...], arbuiagárria" Urt II 81. "Aspernabilis, arbuiagarria" Ib. 421. "Méprisable, méprisant" Dv. v. ARBUIATZEKO (s.v. arbuiatu).
Eskualdun eskuararen arbuiatzailleak, berak dira arbuiagarriak.
ES 163.
Zuek ungi dena egin dezazuen gatik, gu arbuiagarriak agertuko bagare ere.
He 2 Cor 13, 7.
Bere sinhetstea eta bozkarioa atseginetan eta kreatura arbuiagarritan ezartzen dutenentzat.
Lg I 367.
Mundu guziaren kreatzaillea mundurat heldu da, eta lurrak zukeien lekhurik arbuiagarrienean sortzen da!
Lg II 106.
Arbuiatu ditu hango aberatstasunak; arbuiagarriak dire beraz.
Mih 82.
Ezagutu banu ene burua naizen bezalakotz, ikhusiko nuen ezdeus arbuiagarri bat nintzela.
Brtc 220.
Zer diteke bada bekhatua baino mesprezagarriagorik, arbuiagarriagorik, hastiagarriagorik?
Dh 106.
Ala lurra, dituzken edertasun eta aberastasun guziekin ere, deus guti ta arbuiagarri baitzait, zeruari behatzen diodanean!
Ib. 104.
Gizonen begietako ere laborantza ez da, ez ofizio aphurra, ez arbuiagarria.
Dv Lab 8.
Izanen ere da multzotto bat, ez arbuiagarria, Bazko besta egunetan.
Prop 1899, 182.
Aiurri gutxikoa ta ganorabakoa zalako arbuiagarri (despreciable) egiten zitzaion.
Etxde JJ 41.
Jatorragotzat maizegi hartu izan ohi diren laburdurak, oro har, arbuiagarriak dira, eskualde bakoitzak bere gisara egiten baititu.
MIH 107.
En DFrec hay 2 ejs. de arbuiagarri y 1 de arbuiagarritasun.
(Tema nudo, precedido de gen.).
Emakume baten izen garbia loitu ziñala, jende guziaren arbuiagarri uzten zula.
Etxde JJ 100.