Cosa que llena, que completa; complemento.
v. betegarri.
Erran diteke kontseiluko gizonak ez direla meraren inguruetan edergailu edo bethegailu batzu beizik.
Isoard 50n.
Gure "Estazione" hau deithuko dugu Andre-dena Maria Sokorrikoa, eta hango hatu edo bethegailu guziak huntarat bilduko ditugu.
Prop 1910, 80.
(ap. DRA)
(Como segundo miembro de compuestos).
Eztezagun sekulan aipha [Jesus], bertze edozein hitz bezala, eta aho bethegailu liteken hitz bat bezala.
Jnn SBi 14.
BETEGAILUZKO
(Conjunción) expletiva.
Emaitzu [juntagaillu] bethegailluzkoak: quidem, equidem, saltem, etc.
ES 370.