Etim. Se trata de un compuesto de buru .
1.
(BN, R ap. A; Hb, Dv, T-L, bür- Casve),
burugoi (R ap. A
; Añ).
Orgulloso, altivo.
"Vano, soberbio"
Añ.
"Arrogant"
Dv, T-L.
"Arrogante"
, "presuntuoso, vanidoso" A.
"(Front) sourcilleux, orgueilleux"
Casve.
v. urgoi.
Burgoi guziak eta tzarkeria-egile guziak lasto izanen dire.
Dv Mal 4, 1 (Ol anpurutsu, Ker arro
).
Baña gure arbasoak burgoi egin ziran.
Ol Neh 4, 16 (Dv burgoiki haritu, Ker arro
).
Bereala, andre burgoiak (altiva, arrogante) [...] zutitu zun burua.
Etxde AlosT 26.
Burgoi, harro izanen naiz beti zuen buru naizelakotz.
Mde Pr 137.
Burgoi, arrazoinzale, aspergarri.
Ib. 182.
Euskal Erriaren Ego-aldean bizi zan "Europako erririk burgoiena".
Ib. 33.
Andra orrek, aginpiderik burgoienaz.
Alt LB 52.
Maite duen gizon gaztearen aintzinean burgoi eta handius dagolarik [neskatxa]
.
Lf ELit 75.
Eliza-buruzagiak [...] ezin-gaitzetsia izan behar du, ez burgoia, ez hasarrekorra.
Bibl Tit 1, 7 (Lç porfidioso, Dv hanpurutsu, Ol, Ker, IBk, IBe (h)arro
).
.
.
.
.
2.
Orgullo.
Zuen burgoi gogorra apurtuko dut; ortzia burni ta lurra altzairu biurtuko ditut.
Ol Lev 26, 19 (Ur gogortasunaren arrokeria, Dv gogortasunaren hanpuruskeria, Ker indar arroa, Bibl indarraren urgulua
).
BURGOIRIK.
Con arrogancia.
Egun hartan ikharturen ditut burgoirik tenploko athelasean sartzen diren guziak eta beren Jainko Jaunaren etxea zimarkhuz eta gaixtakeriaz bethetzen dutenak.
"Arroganter"
.
Dv Soph 1, 9.