1.
(
V ap. A
; Izt,
H)
"Fortalecer" Izt 52v. "Rendre ou devenir [...] fort, solide, durable. Eska zakioz argitu dagizula burua, berotu biotza, zolitu gomutea, demandez lui (à Dieu) qu'il vous [...] excite la mémoire" H (cf. infra Añ EL1 15). "Hacerse ágil, enardecerse" A (que cita el ej. de Mg).
Arrisku ta izen onak zolitu ta indartuten eztabena, zelan inddartu ta bizkortu berba askoren ots eta soiñuakaz?
Mg PAb 204.
Eskaeiozu argitu daiela zure adimentua; berotu borondatea ta zolitu zure gomutea.
Añ
EL1
15 (
EL2 18 zolitu
).
Bere deadarrak zolitu dauz euskaldunen besoak.
Ag AL 106.
Beti berri ta eze iduki zuan griña ona, txito asi, zearo anditu, beiñgoan zolitu, ezin geiagoan minberatu...
Ag G 290.
(Part. en función de adj.).
[Gaurko emakumeak] gizonen aragi-mirabetzarakoak dira soillik; eurekin jolastuteko; garramurra zolitua asetzeko.
Erkiag BatB 136.
2.
"(V...), hacerse perspicaz"
A.
Dakutsulako fedeaz naste karidadeak / ez dakiana emen dabela zolituten.
AB Olerk 536.
Aguzar, afinar.
Jakingurea zolitu yakan, eta ortik, ikusgurea.
Erkiag BatB 91.
3.
(V ap. A
; H).
Hacer(se) sonoro.
"Rendre ou devenir éclatant"
H.
Biztzen nozu bai, lira motel au zolituteko.
AB AmaE 132.
4.
Aligerar, acelerar (el paso).
Beste gogamen bategaz oinkadak zolituta, aopean esan eban.
Ag AL 59.