(
V-ger-m; -au V-arr-m; H),
arrakaldu (
V-oroz-ple; Mg PAbVoc
),
arrankaldu (
V-arr)
Ref.:
A (arrakalau);
Totor Arr (arránkaldu)
.
Rajarse, agrietarse, resquebrajarse.
"Abrirse por sí, como el erizo de la castaña y la corteza de la nuez"
Mg PAbVoc.
"
Arrakalautzea [sic] (V)"
H (que cita el ej. de JJMg).
"1.º henderse paredes, árboles. 2.º abrirse el erizo de la castaña"
A.
"Agrietarse. Arin arránkaldu de ormea
"
Totor Arr.
v. arrakatu.
Arako min berde nasai ta askatubak nai murmuratzailliak arrakalaurik ta aar goaijak darijuezala.
JJMg Mayatz 82.
Azal arrakalatutako arbola zarren antzera zimurrez beteta dago gizagaixoa.
Ag AL 24.
Zugatzak dardaraka asi ta arkatxak arrakalatu.
Otx 34.
Gaxo utsa ni nazu, zakidaz erruki. / Oso arrakal [sic] nitzan, bijotz muina jausi.
"
Me resquebraré [sic] del todo, cayóse el fruto del corazón"
.
Laux BBa 70.
Zurek buzterri egin baño lenago uretan euki bear dira siketu edo arrakalatu ezdaitezan.
EgutAr 20-5-1963 (ap. DRA
).
Bizitzako miñak arrakalatua, bigurri dago aren subilla.
Gand Elorri 30.
Lurraren egarri zauritua / tortika galdak arrakalatua.
Azurm HitzB 68.
(Trans.).
[Meatzlariak] toki itoan pikatxoi ta antzeko tresnakaz lurra arrakalatu ta atara.
Etxabu Kontu 130.