1 kera.
Tr. Documentado en Lardizabal y algunos autores meridionales del s. XX.
1.
(G-to-nav, AN-larr ap. A).
Aspecto, apariencia.
"Semejanza, aire de familia"
A.
v. 1 kara
(2)
.
Zure kopeta zabalean antziñetako jatorri onaren kera ta kutsua dakuskizu.
Ag EEs
1916, 120s.
Bijoakit epailari zurrunaren kera.
TAg Y
1933, 21.
Gu ederragora aldatuko gatxin, etxeko kera galdu gabe.
Or QA 100.
San Pedro Txiki egunak ere badau alako jator-usain eta kera berezia arraintzale urietan.
Erkiag Arran 53.
Itz oituenak berriki elkarturik esan-nai berria irixten dute: kera berria dute, besterik ez.
Zait Plat 27.
Ernio mendikoa / dan urritz-makilla, / azal txuriarekin / keraz biribilla.
Insausti 346.
2.
Modo, estilo.
Gizon bakoitzak bere kera edo estiloa bear du. Au olakorena da, diogu [...] musika bat entzutean.
Or Y
1934, 84.
Berezkiroko eitea ta kera berria.
"Un carácter propio, un sello y aire nuevos"
.
(In Or BM 20
).
Penitentzi-kera berrien naiean.
SMitx Aranz 146.
Lanbide-kera ta iturriak, jakite-iturriak.
Erkiag Arran 133.
Barne-mogidura batek debekatzen digu Virgilioren kera kopiatzea.
Txill HetaH 88.
KERAKO
(H (G), A). (Precedido de gen.). De la clase (de), de la condición (de). "Égal, de même âge, condition" H, que cita a Lard.
Adiñera zanean, bere kerako Tolomeo zeritzan batekin alaba ezkondu zuen.
Lard 353.
Bere kerako neskatx bana.
Ib. 37.
Del aspecto (de), semejante (a).
Erretangular kerako zur batzuen gañean joaten zan orga-etxea.
Garm EskL I 144.
KERAN (AN-araq).
"En forma. Keran eskatu, se dice en los tratos" Satr VocP.