1.
(V-ple; Añ, Zam Voc),
lleba (V-ger)
Ref.:
X. Kintana Iker 10 (1997), 156.
Importancia. "Importancia, kontuzko gauza, egokia [...], lebakoa" Añ. "Entidad" Ib."Martinek ez deutso horreri llebarik emoten" (V-ple) X. Kintana Iker 10 (1997), 156. "Zu trankil: etorri ez arren, horrek ez deuko llebarik" (V-ple) Ib. 156. "Kontu horrek deukon llebeagaitik ni ez ninteke arduratuko" Ib. 156.
Naza muturreraño joan eta an bira egiteari leba edo garrantzi aundia ematen zien arrantzaleak.
Eguzk RIEV
1927, 430n.
2.
lleba (
V-ger ap. A
).
"Cuidado"
A.
Utzagun Jaunaren altzo zabalean auzi orren lleba.
"Cuidado"
.
Or Poem 528.
Zuek zuen buruon lleba (ardura, arreta) izanik.
Zait Plat 106.
Norberak bere gogoz lleba izatea zekarren Sokrateren irakats-bideak.
Ib. 153.
"
Zeiñ ikutu esan, zeiñ ukutu esan, llebarik ezteutse emoten, sea que digan ikutu sea que digan ukutu, no les da cuidado"
A.
LEBA ETA BARE.
T'aldiz itxuraz izan nai-ta-re / azal batzagu leba ta bare, / ezkaude zigur palago guziz.
(Interpr?).
Inzag EEs
1915, 6.
LEBA-LEBA,
LLEBA-LLEBA.
"Lleba-lleba (AN-gip), onomat. de la fuerza creciente del mar" A. "Leba leba dator itxasoa (V-ger-m, G-azp), el mar viene creciendo de fuerza" Ib.
LEBAN (V-m ap. A).
A pulso. "Leba (V-m), pulso. Leban jaso, levantar a pulso" A.