(V-gip ap. Iz
ArOñ
).
(El) que es de los nuestros, (el) nuestro.
"
Guretar bat, un pariente nuestro"
Iz
ArOñ
.
v. gutar.
Andi egin ebazan / Erroma sendoak / guretarren biotzak.
Zav Fab RIEV 1907, 92.
Gure etxe jatorrean, guretarren artean arkitzen degun zoriona.
Alz Ram 102.
Egin gaitean leenbizi zearo guretar, zearo euskotar.
Ldi IL 171.
Baserri aiei uzteko pakean, oso jende guretarra zala eta.
Alkain 48.
Guretarrak mendi-egalean aurrera nola zijoazen ikusten genduan. Ib. 68. Gogorregi ari izan garela, eta guretarren kontra.
MIH 136.
v. tbn. NEtx Antz 67. En DFrec hay 4 ejs.