1.
(AN, L, BN, S, R; H),
erranpide
Ref.:
A;
Lrq
.
"Sujet à parler, à médisance, à critique. Ez dezazula eman erran-biderik
"
H.
"Motivo de hablar"
A.
v. esamesa.
Arin dabillela norbait, behar ez diran pausoak dakartziela, ta erran-bideak ematen dituela, ikas dezateneko guzia adiraziko diote Kongregazioko Aitari.
Mb JBDev (ed. 1751) 337.
Izan deite, Poincaré bera jakile, erranpide handiagorik.
(S).
Eskual 10-1-1913 (ap. DRA
).
2.
Modo, manera de decir.
"Terme, façon de parler, erranbidea."
Ht VocGr 431.
v. esapide.
Hastean, adibidez, honelako erran-bidez balia ditake: "Bazen behin gizon bat...".
Lf ELit 66.