(Dv).
Alejar(se).
Ura nere gogoz sortu ta nere bularretan iñutzetik kendu ta atzerriraturik urrunera baitzuten.
Zait Sof 31.
Orduan zingira sakonetan hondatu nintzen, lilien eremua zehar urgainetik urruneratuz.
Mde Pr 119.
Urez ikusten zituen bekoki-begi-besoak, eta urak ikusten zituen urruneratzen.
Ib. 140.
Txistuaren otsa be gauza utsa da; txiroa emoten dau, apur bat urruneratu ezkero.
Etxabu Kontu 45.
Otzik pasatu gabe basotik / urriñeratzeko.
Ayesta 55.