1.
birtutedun.
Poderoso, que tiene el poder de hacer algo.
Cf. bertute
(2).
v. bertutetsu
(2).
Ala guziak dirade Apostolu? ala guziak Profeta? ala guziak doktor? ala guziak berthutedun?
"Ayants vertus"
.
Lç 1 Cor 12, 29 (He guziek dituzte egiten mirakuilluak?, TB guziek othe dute mirakuluen dohainik?, Dv orok othe dute mirakulu egiteko dohaina?
).
Ontzitxoren batean birtutedun ura ekarriaz, ttantta bat edan ta bereala zauri ta ebakiak sendatzekoa.
Berron Kijote 53.
2.
(Arch VocGr;
-th- Hb, Foix ap. Lh),
birtutedun.
Virtuoso.
Cf. BERTUTEZKO. v. bertutetsu.
Zalduna gizon birtuteduna zen.
Mb IArg I 128.
Galzen dute [...] beren grazi birtutedunarekin egin zuten irabanza.
Ib. 144.
Bizitz birtuteduna.
Ib. 321.
Ongi arzen ditu birtutedunak bere neke, gabenz [...] eta mingai guziak.
Mb IArg II 67.
Pobreak, umillak, birtutedunak, Jangoikoitiak.
Añ
MisE
106.
Seme berthütedüna aita pikarraiarentako bela bat beita.
"Le fils vertueux"
.
Arch Gram 59.
Bizi denari zuhur eta berthutedun / Etzaio eskasturen Yainko ganik lagun.
Hb Esk 184.
3.
(
-th- Dv).
"Qui a de la force d'âme"
Dv.