1.
(G-azp ap. A; Lar <-ly->, H),
gailortu (VocCB gall- (V, G) Dv),
gaildortu.
Sobresalir, descollar; triunfar.
"Campear, campar, sobresalir, lucir"
Lar.
"Sobresalir, asomar en una cima o cumbre, (surpasser, exceller)"
VocCB
.
Tr. Es gralmte. intrans., salvo en Iztueta.
Zein izango da ain narra [...] naiko ez duena bir-jaiotu, oraindaño bezala aurrera ere mundutar guzien artean gaildortu dezan?
Izt D 167.
Beste bost bertute, guzien artean, are bitoreagoak, gallortu eta kopeta altxatzen bezela beregan asi ziran.
Aran SIgn 14.
Gallurtzen zala ikaslerik onenen artean.
Ag Lar 548s.
Pakea ezin ditekela / gaillurtu orrela munduan.
Bordari ( in
Onaind MEOE 1068
).
En DFrec hay 3 ejs. de gailurtu y uno de gallurtu.
2.
"Acopado árbol [...] gallurtua <-ly->
"
Lar.
3.
Encorvar.
Gizon nekazaria / laister oi da zaartu, / [...] pausoa baldartu, / bizkarra gaillurtu.
And AUzta 135.
4.
Culminar, llegar (o llevar) al apogeo.
Ogei urteko ardura ta lan zindoak nekez baño nekez gallurtu zuan bezela [...].
Ag G 258s.
Loiolarekin euskal bideak / emen gallurtzen baidira!
SMitx Aranz 159.