(V ap. A
; Añ),
hegope,
egabe (V-ple ap. A
) .
(En casos locales de decl. sing.).
Lugar bajo el ala; (fig.) amparo, protección.
"Asilo"
, "protección" Añ.
v. hegalpe.
Tr. Exclusivamente meridional, documentado desde mediados del s. XVIII.
Olloak bere egope beroan bere txitak bezala.
Mb IArg I 115.
Zure mendean ta egapean.
GavS 3.
Ama Birjiniaren egapera.
CrIc 75.
Estalpetu gaizuz zeure egapean.
Añ
EL1
98s.
Sendo zagoz, España, / bere eskupian, / ez zaitez bildur izan / bere [Birjina Amaren] egapian.
FrantzesB II 28.
Gordetzen ditu [txitak] egopean.
AA II 74.
Bederatzi korutako Aingerubak bere egopian dauzkana.
SMSerm
196.
Nafarroaren egopean arkitzen zan Gipuzkoa.
Izt C 282.
Bere egape gozuan / Jarri ezkero gu.
Ur MarIl 127.
Egape artan.
AB AmaE 60.
Oilo amaloka baten egapean.
A Ardi VII.
Txitatxoak egopean.
Echta Jos 9.
Aingeru-zaindariak bere egopean estaltzen zaitu.
ArgiDL 39.
Onela ustu zan Usauriko elizaren sabela; txitoak joan zitzaizkion egapetik olloari.
Anab Usauri 5.
Amaren egopean.
SMitx Aranz 205.
Aren egopean gordeko zara.
Ker Ps 91, 4 (Dv hegalpean, Ol bere egaz estaliko, Or bere egalez gerizatuko).
Beti egopian egoten aspertuta, azpitik urten da lepora igoten daben txitak legez.
Gerrika 243.
v. tbn. Astar II 279. Ir YKBiz 293.