1.
(
Añ),
biguinkiro (
Lar).
Blandamente, tiernamente, dulcemente; mansamente; suavemente.
"Blandamente"
, "mansamente", "muellemente", "suavemente" Lar.
"Mansamente"
Añ.
v. bigunki.
Eta ikusi zuen bat-batetan bere begiaurrean Jesukristo gure Jauna, zeñek alaitu ta indartu zuen biguñkiro txit.
Aran SIgn 36.
Aizetxo goxoak bigunkiro mugitutako orrien otsantzak.
Otag EE
1882c, 509.
Zein bigunkiro bizitzen lagundu, nolako pozak eman, nolatan maitetu!
Ag G 141.
Lenbizitik bigunkiro agertu zitzaien kristauai, gero ordea biguntasun au gorroto amorratu biurtu zan.
J.M. Tolosa EEs
1913, 179.
Ire beatzak ikaraz biguinkiro musukatzea.
Or Mi 27.
Ibil bitartean pozik zekusaten galmotzen buruak aizeak eraginda biguinkiro klunkatzen.
Ib. 87.
Bigunkiro kulunkatzen ziran ango belardien mototsak aizearen arnaspean.
TAg Uzt 86.
Egaztiño jaio-berrietako bat eskupean kutunki artuz, bigunkiro laztandu zun.
Ib. 117.
Xirdok aspaldian bolbol erabillezan gogoetak bigunkiro kanporatuaz.
Erkiag Arran 193.
[Erkiagak] ez dio batere zorrik Domingo Agirreri. [...] Eliz-gizona ez zenez, hau baino lasaiago mintzatzen zaigu, bigunkiroago ere bai.
MEIG II 100.
(Con reduplicación intens.).
Eleizak esaten dio kristauari [...] bigun-bigunkiro bigunago ezin dan bezela.
Ag Serm 513.
2.
Cómodamente.
Atsegiñ-kontentuen erdian bizi diranak, suerte onak jotako mizkiñak, gorputza biguñkiro artzen dutenak.
Arr Bearg 79 (ap. DRA).
Or dago aulki zabalean, besodun zizaillutxoan jesarrita, bigunkiroago egon dedin.
Erkiag Arran 73.