1.
(
Lar,
Dv,
H),
igite (
AN-ulz-burg),
egita (
R),
irita (
VP
),
ita (
G-to (itta); Lar, VP, Dv, H),
ite
Ref.:
ContR 531; A (igiten); Iz R 288 y 297, Ulz (igitelari); Garm LexEV 169 (ittan).
(En casos locales de decl. sing.).
Segando, a segar, etc.; siega.
"Segar, [...] itan, igitan ari, egon
"
Lar.
"
Iritan edo itan egin, segar. Iritako denbora, siega"
VP
47v.
Iaietan ezin gabiltzke / bertze garien igitan.
Elizalde 141s.
Guazen igitara.
Ib. 113.
Igitan asten zarazten aldian bereziko dezue garitik zakarra.
Mb IArg I 201.
Utzi bitez biak azi ditezen igitako edo itako denboraraño.
LE Urt 71 (ms. 25v igitadenboraráño).
Otoizka ztei edo otoi eska ztei egitarako nausiari oil txala egitari edo egitazale bere alurriara.
Hual Mt 9, 38.
Joan bear ebela biak igitara.
AB AmaE 416.
Gal-soroak zuriturik, ondurik daudela igitarako.
Ir YKBiz 72n.
Gari-igitean Olite-errian.
"En la época de la siega"
.
Or Eus 236.
v. tbn. TAg Uzt 80. Ite: GoldSerm 226. Egita: Mdg 141. Ita: AA III 558. PE 87.
(Como primer miembro de comp.). Cf. igitaldi.
Garidunak igit-denboran kendu behar ditu gariko belar gaiztoak.
Mb IArg I 203 (v. tbn. LE Urt ms. 25v igitadenbóra, Mdg 137 egita-tenpran).
Igita-bitartean, gogotik ari giñela.
Or Mi 112.
Eguerdiko beropean gaurko igita-jarduna.
TAg Uzt 78.
Utziezute biei azitzen igite-orduraño, ta itatzekoan esango diet itariei.
Or Mt 13, 30.
(AN, L, BN; Dv),
igite (V-oroz),
iita (V-gip, G-goi),
egita (Ae)
Ref.:
A (igita, igite), Aezk 291; Lh; AEF 1955, 71; Iz ArOñ (iitta).
(Como sust. pleno).
Siega.
"Moisson"
Dv.
"
Egita astean, al empezar la siega"
A Aezk 291.
"
Aurtengo iítaak ein dia, siega (de hoz)"
Iz
ArOñ
.
Egitaren tenbran.
Samper 13,30.
Etzan, ez areentzako egin igitea, / gogokoago jaken biai kerizpea.
AB AmaE 418.
Maite-igitaiari bere burua egozten dio, ark ere bere igita egiten baitu.
Or Mi 110.