1.
(
BN-lab-baig),
enbokatu (
Dv),
inbokatu
Ref.:
A;
Satr VocP
.
Llenar de, embadurnar de; revocar.
"
Emokatzea bixkortxatuz (BN-lab), enjalbegar a la tirolina"
A.
"Embarrarse completamente; ponerse perdido"
Satr VocP.
Aitzindegia [...] zerratu [...] adrailuz eta bi aldetarik palotatua eta inbokatua kastako morteroz.
(1754).
SenperEus
49.
Eta populuak egiten zuen harrasi bat; hekiek ordean lurrez enbokatzen zuten lastorik gabe.
Dv Ez 13, 10.
Murruak lur buztinez emokatuak dira.
Prop 1881, 134.
Gisuarekin enbokatuak dire kanpo-barneak.
Prop 1897, 164.
Beharrik banuen lotura bat, bainan lohiz emokatua nuen.
StPierre 13.
Barne handi batean sartzen gira. Han ere zoko guziak kolpatuz emokatuak.
Ib. 18.
Hitz bihurritu eta herrebesez eskuara emokatzen, kotsatzen eta iluntzen.
Zub 19.
Leiho txar batzuekin, batere emokatzekoak, ez thindatzekoak.
JE Ber 18.
Gure lagun gaixoeri oldartu ziren aleman horiek. Bethi debaldetan: etzuten beren bidea hilez emokatu baizik.
Zerb Gerlan 97.
Batzu dirutan emokatuak.
Xa Odol 174.
Luzekeria eta nabarkeria aspergarri dira frango laster, are gehiago pasarte oies eta morrokoz emokatuak direlarik.
Lf ( in
Casve SGrazi 9
).
Etxea karrakatu ondoan, emokatu ondoan.
Bibl Lev 14, 43 (Dv zartatu, Ol zarpiotu, Ker zuri-barritu, BiblE zuritu
).
Eliza hura behar nuela dena emokatu edo zartatu.
Etchebarne 94.
Emokatu gabeko harriak eta batere ximinearik gabeak zirelakotz.
Larre ArtzainE 97.
Oroirtzapen xaharrez emokatua da adin batetarat heldua den gizona.
Ib. 291.
Incrustar.
Arnegi, emokatua bezala bi mendi-lerroen arteko xokoari.
JE Ber 12.
2.
(Lc, BNc
ap. A
).
Erizar.