1.
(Dv→A).
Pendenciero; revoltoso.
"Batailleur"
Dv.
Ez direla jaun errient guziak batzu bezen diru gose; ez eta ere nahaskeria gose; maltso, ezti, zuhur, prestu gehiago badirela, bertzelako zalapartari hoitarik baino.
HU Zez 210s.
Zer da berriz gizon zalapartari au!
Alz Burr 27.
Zer izen egokiagorik "zalapartari" baiño? Lendanik beraiek deabruak artuak baitziran.
Or Aitork 57.
Ikasle zalapartariak.
Ib. 56.
2.
Ruidoso, que hace ruido.
Zeruuri arren egin bear da, zurezko sapaiari edo aren azpiko eseritegiin dauden zalapartariei.
Or LEItz
40.
Gar biziek xinpartak zerabilzkiten sutegian, alai eta zalapartari.
Mde HaurB 6.
Zaratea etzitzaion batere atsegin, eta gure muttiko zaratatsu ta zalapartaria hurbiltzen zitzaionean, "Ixiii! ixiii! txo txo!" hasten zan.
Osk Kurl 68.
Iskanbillaren bildurrez, han utzi zuten euren lagun zalapartari maitea [zakurra]
.
Ib. 144.