1.
izkribatzaile (-alle Lar→Chaho),
izkiribatzaile,
izkiribazale (S ap. Lrq
; Arch VocGr, Chaho),
izkribitzaile,
isk(r)ibatzaile (H),
iskribazaile,
iskiribazale.
Escritor; autor (de un escrito).
"Écrivain"
H (s.v. eskribatzailea).
"Qui écrit. Ce mot ne précise pas si l'action est accomplie par métier ou non"
Lrq.
v. idazle.
Jesüs-Kristen bizitze eta predikien laur izkiribazaliak.
Bp II 117.
Iskiribatzaille katholikoak.
ES 150.
Libru hunen izkiribazale debotaren deseña.
Mst III tít. (I 5, 1 iskiribazale
).
Izkiribatzaile edo izpiritudunentzat.
Hb Egia 70.
Heien bizi moldea zen hain tzarra nun beren arteko iskribazaile publiko batek goraki baitzion, eginak zirela Sodoma baino ariago.
Etcheberry 179s.
Euskal-izkribatzaillen indar-neurtzea.
(1879).
(In MEIG
VI 72
).
Izkribatzalle asko, onenak kantari.
AB AmaE 412.
Elizako izkiribazale jakintsien arauera.
Ip Hil 197.
Gure izkiribatzaile zaharrek eta guziz Axularrek.
Arb Igand 14 (140 izkribatzaile).
Voltaire, azkenengo gizaldian Frantzian bizi izan zan izkribatzalle gaisto bat.
Ag Serm 329 (220 iskribitzalle).
Iskribatzalle errezak.
Ldi IL 83.
Baztandar izkiriazaileak.
AIr (
in
Izeta DirG 11
).
Izkiriatzaile edo idazlari bat gaitza.
Lf ELit 277.
Euskalari eta euskal-izkribitzaile zen aldetik.
MEIG VII 125.
v. tbn.
Izkiribatzaile: Lap 362 (V 165). Iñarra EE 1898a, 56. Izkribatzaile: Arr May 175. Iraola 29.
2.
iskribatzaile
(Urt I 118, Dv). "Secrétaire, celui qui écrit" Dv.
3.
Escriba.
Farisauak aldiz eta iskribatzaileak.
Jnn SBi 26.