1.
(
Lar,
Añ),
sanktitate,
saindade.
Santidad.
Tr. Documentado en Leiçarraga y en autores meridionales de los ss. XVIII y XIX.
Iustizia eta sanktitate guzitara aitzinaramendu har ahal dezaten.
Lç
Ins
A, 7v.
Deseatzen dabeanak birtute eta santidade guzia.
OA 103.
Egunoroko gauza txikietan santidade andi baten modurik egokiena beti gorde zuen.
Cb Just 13.
Eman zituan santidade andiko señale ezagunak.
Mg CC 163.
Zein santidade andia eskatzen digun Kristauaren dignidadeak.
AA III 278.
Birtutean eta santidadean egunetik egunera geiago aurreratzea.
Gco II 88.
Penitenzija ta santidadian bizi izan.
JJMg BasEsc 53s.
Zein zorionekoa den [...] saindadean bizi den kristaba.
BaztSerm2
311.
[San Martin] asi zan gauzarik onenaren atzian, santidadiaren billa.
Ag Serm 104.
v. tbn. Urqz 40. Lar SAgust 13. Zuzaeta 58. LE Ong 33v. fB Ic I 95. Astar II 273. Izt C 492.
(Tít. aplicado al Papa).
Zuzenduten dau [...] zure Santidadiari benerazinoe eta amodijozko mensaje edo karta bat.
(1870).
BBatzarN
247.
2.
(V-gip ap. Iz
ArOñ
),
santinare (V-gip ap. Iz ArOñ
DRA santimare
)
"Santidade decimos aquí [en Oñate] a los humilladeros" Zumalde (comunicación personal, 8-4-1955). "Capilla-ermita, v. gr., las del Rosario" Iz ArOñ. v. santutxo
(2).
Eper egiko Santidade azpia.
(Actas de Oñate, 1817)
SANTIDADEKO,
SANTIDADEZKO.
De santidad.
Aren santidadeko eginkizuna aruntzago aurreratu zan.
Lar SAgust 15.
Santidadezko millagruak egiñ.
JJMg BasEsc 76.
Erakusten euen ontasun eta santidadeko alango betetasuna, ze [...].
Ur BulaAl 3.