(SP, Urt II 73, Hb, Dv),
ermittau (Hb),
ermitaun (Ht VocGr, Lecl, H),
ermitaino (
-año Lar, Añ, Hb <-ano>, H),
ermitañu,
ermitain (Foix),
ermetain.
Ermitaño, eremita.
v. ermita
(2),
eremita.
Tr. Documentado desde principios del s. XVII; la forma ermit(h)ain aparece en textos suletinos y bajo-navarros orientales; en los demás dialectos septentrionales encontramos ermitau (además de ermitaiño en Goyhetche 241); los autores meridionales emplean ermita(i)ño (hermitañu en M. Portal). La h- inicial que aparece en algunos autores, tanto septentrionales como meridionales, podría ser meramente gráfica tbn. en los primeros.
Mendiko hermitañuak.
MPortal 68.
Fraide eta hermitau saindu guziak.
Harb 359.
Paulo lehen hermitaua.
EZ
Eliç
ILV.
Ermitau debozionetsu bat.
SP Phil 215.
Lehenbiziko ermitauek.
He Gudu 38.
Monje ta ermitañoen izenean.
Cb Eg III 267.
Ermithain bat Desertuko Aita zahar baten idireitera joan izan zela.
AR 394.
Fraide eta ermitau guziak.
Brtc 260.
Nahi nüzü juan ermitain / desertialat hebeti.
Xarlem 1454.
Ermitaino santuben barubak.
fB Ic II 296.
Arratoina hermitau.
Gy 24.
Ahanzten hasi ere ermittau denbora.
Hb Esk 91.
Ermitañoen biziera.
Arr GB 47.
Han biziko zela ermitau bezala.
Jnn SBi 92.
Ermithain baten etxanoan.
Ip Hil 196 (157 ermethain
).
Espainako ermitainaren latia.
Const 38.
Ermitaina deitzen genuen.
Mde Pr 295.
Bere burua ermitautzat har-arazi nahiko zuen norbeit.
Zerb Azk 45.
v. tbn.
Mih 20. AA III 485. UskLiB 140.
ERMITAU-XOLA
(SP (sin trad.)). Choza de ermitaño.