1.
(
V-ger, G-to, R-uzt ap. A
; Lar,
Aq),
arraxko (
Aq)
"Adufe" Lar. "Pandero" Aq 162. "Adufe, arraxkoa, arrazkoa (G, AN)" Ib. 892. "Cierto pandero sin sonajas ni cascabeles, del cual se sirven en las aldeas para algunos usos domésticos" A.
Onen urrena arrazko edo panderu-pintatzaille bategaz itzbatu nintzan, ari koloregaiak apurtzeko.
Or Tormes 119.
Yoan nintzan merkatura / erosi nuen arrazkoa, / arrazkoak ttun ttun ttun.
A EY IV 325 (cf. nota: "Tal vez mi colaborador haya dicho panderoa en vez del lindo vocablo vizcaíno (en muchos lugares hoy arcaico) arrazkoa").
"Atabal"
Lar, Añ.
v. arratz.
2.
(Añ (V), Dgs-Lar 2, Izt C 233),
arrasko (Aizk).
Criba, cedazo.
"Criba"
Añ.
Asmatu zuen sartzea iriña zegoan arrazko batean, ta irten zuen zuriz janzirik.
VMg 64s.
Kenduko diot larrua astoari, egingo ditut arrazkoak.
Ib. 62.
Sukalde ondoko gelatxo batean zeuzkaten, oremai, legami, artiriñ, galbai ta arraskoa.
Ag G 16.
Mallatu bear dira iregurrez gal-ondarrak, alea galbai edo arraskoan garbitu bear da.
Ib. 27.
3.
(
V, G, AN, R-uzt ap. A
).
Recipiente de piel o tela montada en el bastidor de un cedazo.
"Harnero, cedazo remendado de piel de perro o de oveja"
A.
"
Arrazkoa egiten da bae-ustaiari bildots-narrua ezarrita"
A Ezale
1897, 150bn.
Betorren Lope iauregi-ondoko aberetxetik arrasko (narruzko galbai zulo bagea) bat besapean ebala.
Ag AL 62.
"Caja cilíndrica hecha con corteza de fresno ya tapada con tela en sus bases. Sirve para transportar enjambres de abejas. También se llama erlezorro
"
JMB At.
4.
"(V-ger), persona bullanguera, torpe"
A.
5.
"Cínico, arrazko; litm. harnero y tbn. pandero (V-ger)"
A EY III 372.
Antistene arro ta apala, irakatsi arrazkoen (cínico) asmatzailea.
Zait Plat 99.