1.rebel,
rebelde (Lcc) . (Adj. y sust.).Rebelde. Tr. Documentado en autores septentrionales y en Lazarraga (rebelde ) y Lizarraga de Elcano.
Iainkoaren hitzaren rezebitzera behatu gaitzetako eta rebel. Lç Dedic * 5v. Zuk onenen kontra gura badozu / rebelde izan, jakizu: / ene parteti izango zara / justiziara zitadu. Lazarraga B11 1179r. Ezen Jainkoaren denaz geroz borondatea, / halaber da hekiena ez errebel iartzea. EZ Man I 118. Hekin kontra altxaturen diren rebel guztiei. EZ Man II 54. Errebel direnak. EZ Eliç 178. Rebel formant haien ahoetan ziren haien biandak. Tt Arima 83. Bereganat deitzen ditu gaixtaginik errebelenak. Brtc 245. Ainguru rebelak. Xarlem 160. Enaizu ikusi sekula / rebel zure eretzian. 'Réticent'. Ib. 240. Ni nago emén arrázio andiaréki, zerengátik txikitzututík eldunitza errebél ta dosebediénte. LE in BOEanm 1674 (voc.). Asto errebela (164); izpiritu errebelak (314). LE-Ir. Badaki arima dohakabe hark, hura bera dela errebel atrebitu hura. Dh 135. Hauk orobat orai egin dire errebel. TB Rom 11, 31. Errebela baita eta desobedienta haren Semearen alderat. Jaur 372. Lurra arraildu zen hirur aitzindari errebelen azpian. Zerb IxtS 41. Nik buruia nahasia eta errebela / ezetz erran nakon, seurki, berehala. Balad 119. Ene adimendu errebelak. Xa Odol 79.
sense-2
2.Perdido, descarriado.Cf. errebelatu. Bihur araziz sujet errebelak bere Soberanoaganat. Jaur 383.
Ardura ikusten da munduan gizona, / edo berdin andrea, kaiolatik joana. / Errebel horietaz urrikal, Jaun ona. XaOdol 286.