I .
(Onomat.).
1.
(V, L, Sal, R ap. A
),
dzirt-dzart (V, S ap. A
) .
(Onomat. del ruido de golpes).
"Dar golpes"
A.
"
Dzirt-dzart [...], onomat. que indica golpes"
Ib.
Jotzen degula / zirt, zart idizil batekin.
BorrB
9.
Galtzairu otsak dira urrindik zirt zart entzuten.
AB AmaE 449.
Beste gabe, jo du zirt-zart, di-da, makilla lodi batekin.
EgutTo 12-6-1920 (ap. DRA
).
Tximist ikaragarri batek goitik beraño urratu zuan zerua, jotzen du aize zurrunbillo batek eta... zirt-zart, arria.
ZArg 1958, 154 (ap. DRA
).
2.
(Onomat. de acción súbita, rápida o expeditiva).
Pentsamentuzko burruka asko / ditudalako buruan, / euren tximiztak urten begie / zirt-zart kanpora beinguan.
AB AmaE 48.
Zirt-zart Oxaldek errefera: "Bo, bo, bertzela dugu egungo sujeta".
Ox 204.
Zirt-zart erabaki zuan.
Anab Usauri 57.
Bestetan, silla mai-gañean jarri ta zapi batekin zirt-zart ari zan.
Anab Don 229.
Bai, zirt zart; erabaki ta egin, asmoartu ta bete.
Erkiag Arran 90.
Asmoren bat bururatu yaken, antza eta zirt-zart, asmau ta egin.
Ib. 54.
Orduan, anai orrek zirt-zart zerbait egiten asi biar.
Gerrika 82.
3.
"Onomatopeya del brillo"
A Apend.
.
II .
(Sust.).
Movimiento rápido.
Ikusi zedin zeure ezpata zelan ebillan, / euren eskumen arma zorrotzen zirtzartetan.
AB AmaE 438.
Tximistearen zirt-zartea.
JZ 1921, 172.