1.
destino (Chaho),
destingu (T-L),
desteinu (T-L).
Destino.
"Destin, destinée"
T-L.
Jaungoikuaren destinua / munduan badegu danak.
MendaroTx 71.
Destinguaren ondotik heldu direla gertakariak edo hautua.
Lf ( in
Zait Plat XXII
).
Gizonaren destiñua, nondik norakoa.
Vill Jaink 109.
Azkoitirako destinuakin.
Uzt Sas 161.
Emazte batek zidan / eman bendizioa / ta eskatu ere hausi / nezaion destinoa.
Azurm HitzB 32.
Gure destinua, sortzean emana.
(G-nav).
EZBB
I 137.
2.
Destino, lugar asignado.
Oneek dira destinu batzuk zuben Diputaziñoiak iñori bere emon gura izan ez deutsezanak [...] denpora gitxi baterako.
(1866).
BBatzarN
223.
Ondorenean beteranoak lizentziatu ta guri destinoak emango dizkigutela.
TxGarm BordaB 72.
Andik illabetera, nire destinue morteru baten ardurea izan zan.
Gerrika 67.