1.
eroaite,
eruaite (
S ap. A
).
Acción de llevar.
"Transporte"
A.
Baso-jabiei emondako baimen-agirijak eta eruate-agirijak.
"Guías de transporte"
.
(1918)
ForuAB
139.
Gorpuaren eroate ta lurpetzak negar ta il-jaiaren usañik ez eben euki.
Belaus Andoni 20.
Trenez baño ariñago ta merkiago egin ei da eruate ori.
Kk Ab II 66.
Egiten ziran txinga eruate sariketa guztietara juaten nintzan.
Gerrika 43.
(En un estado de nominalización no completa, con complementos).
Elizala haren lehen eroaitia.
Bp I 148.
Mariaren, arraphiztürik, Zelietarat eroaitia.
Ip Hil 205.
Begirakun itxelak, eskuba baionetara eruatiak.
Kk Ab I 92.
2.
Paciencia.
Pazienzia edo onean eruatea.
CatBus 34.
(En la expr. ontzat eroate 'aceptación, conformidad').
Eskatu euren ontzat eruatia ta bendizinoia.
fB Ic III 317.
3.
Cobro.
Geijago eruate au lukrerija edo usuria da.
Astar II 172.