1.
(G, AN, L, BN ap. A
; Dv) .
(No aplicado a personas).
Lleno de pesar, de disgusto, de desasosiego; desagradable; inquietante.
"Plein d'ennuis, de dégoûts. Labur eta nahigabetsu da gizonaren bizia, la vie de l'homme est courte et semée de dégoûts"
Dv.
Eguna pasatzen zuen [...] gaixoai egitekorik bajuen eta naigabetsuenetan ere serbitzen.
Aran SIgn 22.
Arri zor diyot ekaitz naigabetsu onetatik libratzea.
Moc Damu 33.
[Ipuin] atsekabeak, saminak, naigabetsuak.
Ag Ezale
1897, 60b.
Gogamen naigabetsuak.
Ag G 46.
Ordu naigabetsu atan gogoratu yatazan, lenago Anegaz jazoriko edestiak.
Echta EEs
1914, 162.
Lengo bizibide [...] bakarti ta naigabetsua gozatu idazute.
Zait Sof 138.
Agur naigabetsu bat egin ondoren.
Etxde JJ 179.
Kritikak ere [...] [filma] nahigabetsua zelako edo, ez du deus askorik esan.
MIH 321s.
2.
+
naibagetsu.
(Aplicado a personas).
Afligido, apesadumbrado.
Lurralde guztietan izan da emakumea izate naigabetsu ta errukarri bat.
Ag Serm 481.
Eta Medelen seme naigabetsuak bere negar ta antziz eraginiko len-malkoak.
A Ardi VII.
Samintasunezko Ama naigabetsua! Nork zure oñazeak neurtu.
ArgiDL 98.
Ama biotz-kementsu / naigabetsua / zutik, negarrez dago / gurutz-alboan.
Jaukol Biozk 99.
v. tbn. Enb 34. Or Aitork 262.
(Uso pred.).
Pipa erreaz, naigabetsu, antziñetako gauzak gogoratzen.
Ag G 51.