1.
(V-ger-arr-m ap. A; H (V)),
kurrika (G-goi ap. A Apend
).
Rencor.
Gogora egizu ea iñori gorrotorik, kurrukarik edo ikusi-ezin andirik izan [...] deutsazunez.
Añ
EL2
142.
Adiskidetasuneko bidean ipiñi, kurruka ta gorrotoak kendu.
Ag AL 157.
Kurruka izan liteken poztasunezko keñada bat ezin gorderik.
Alz Ram 79.
Kurrukea eukotsan bakandereak Bertoldari beñolatik.
Otx 67.
2.
Venganza.
"
Kurruka esaten dabe askok venganza-ren ordez"
A Ezale
1897, 38b.
Eztira, ez, azkortuten / katamotx-uleak [...] / Ioane eixetu zan baino / kurruka-suagaz / bere Kontze maiteen / penak iakinagaz.
Azc PB 140s (Ur PoBasc 190 bengantza suagaz
).
Aspertuten edo kurrukea gordeten.
A Ezale
1897, 322a.
Otxoaren semea kurruka (venganza) billa asteko.
Ag AL 78.
Beste batzuen kurruka-egarriak.
Ib. 18.
Kurrukarako deadarrik galgarrienak.
Ib. 123.
KURRUKAZ.
Con odio.
Onek, kurrukaz da amurruz, atorrea erdi-erditatik etenda, aitari belarrira esan eutsan.
A BGuzur 111.
Herak gorrotoz eta kurrukaz beren seme-alaba guziak hil zituen.
Zerb Azk 97.