1.
(BN-arb; buruarro AN-5vill, BN-baig)
Ref.:
Satr VocP (buruarro);
Gte Erd 277
.
Orgulloso, soberbio, fanfarrón.
"
Buru harroa da (AN-5vill, BN-arb)"
Gte Erd 277 (junto a burueritzia, iritzi aundikoa, bere buruaz hartua, etc. de otras zonas).
[Fariseo] geienak ziran irudipenezko lan onakin mundu guzia engañaturik zeukeen buru-arro ondasunzaleak.
Ub 83.
Eskarmentatu bitez / jende temosoak, / buru arroak eta / enbidiosoak.
It Fab 150.
Ordutik sarthuxe ziren bertze hekien irriak; bakharrik gure buru harroari bazariozkon bere athera-aldi batzutarik.
Lander EEs
1912, 161s.
Alamaniako buru arruak / bajatu ditu Frantziyak.
Tx B I 105.
Bere yatorri aberatsez illarraindurik buru arro bebil.
Zait Sof 87.
I, buru arro utsa, oroi adi autsa aizela.
Munita 56.
Bere besoaren indarra erabili du, buru-harroak suntsitu ditu.
IBk Lc 1, 51 (IBe buru-harroak; Lç superboak, TB soberbios, Oteiza, Brunet, Or aundinai, Ol biotz-arrokoak, Leon handikari, Arriand arropuztubaik
).
2.
Frívolo, casquivano.
v. buru-arin.
Eta dirudi [gure errietan] emakumeak elkarren leian darraizkala modestiari. Baña neke da, askoren artean buru arro, edo txoraskaren batzuek ez arkitzea.
AA I 442.
Aspaldi da noaski, neskatx ergel edo mutil buru arroa, deabrua gurutzeagandik bezala igesi ibilli zerala konfesatzetik.
AA III 594.
3.
De cabeza ahuecada.
Artu dezagun, diote, lumati ederra, / Gangor gorri, allatsu, buru arroa, / Aragiz lodi, mamintsu, mardoa, / Guretzat izango da gaur eperra.
Mg ( in
VMg 95 (tbn. buru arroa en Zav Fab RIEV 1907, 532)
).