1.
(Lcc -adu
) .
(Aux. trans. e intrans.).
Apelar, recurrir.
"Appellar"
Lcc.
Ordu hartan afer date hari apelatzia, / Hark ehori eztemaio oren baten ephia.
E 35.
Afer date egun hartan hari apelatzia, / ehon ere eztazagu iaunik bere gainian.
Ib. 59.
Zesargana apelatu aiz? Zesargana ioanen aiz.
Lç Act 25, 12 (TB gandeiztu, Dv hel egin, Ol yo, IBk jotzen, IBe jo
).
Iuiea gaixtoei zaie mintzaturen hunela / Zeñen arrastatik ezin baitaitezke apela.
EZ Man I 87.
Nola Zesarek kondenatua, apelatu baitzen Zesar beragana, Zesar haserretuaganik, Zesar ez haserretuagana: hala bekhatoreak ere behar du apelatu, Iainkoaganik Iainkoagana.
Ax 147 (V 96).
Juez baju baten sentenziatik apelaitia [...] aren gañeko juez nagusiaguagana.
msOñ2 45r.
Zesargana gañdeitzen edo apelatzen det.
Lard 526.
Eta Zesargana apelatu ez balu, an bertan askatuko zutela.
Ib. 530.
--Apelatu egingo det. --Pelatuko zaitu eskribauak seta orrekin segitu nai badezu.
Sor AKaik 131.
2.
"(G-to, L, BN-baig), encararse. Apelatu zait antxe, pentsatzen eznialarik
"
A.
En A Apend se recoge tbn. con el sentido de 'esmerarse' en G-to.