1.
dibisino,
dibisione.
División, parte, clasificación.
Hori duk Iainkoaren zerbitzuaz minzo ginenean egin izan zen dibisionearen bigarren punktua.
Lç
Ins
D, 2r.
Penen dibisionea.
EZ Man I 96.
Arrosarioaren dibisionea misterioen ereduz.
EZ Man II 211.
Hala emaiten du ere filosofiak denborari bere dibisionia.
Tt Onsa 98.
Kristiñau dotrinearen dibisiño edo berezia.
Cb CatV 17 (Añ CatAN 14, CatAe 18, CatSal 19 dibisioa, CatB 22, CatR 19 dibisionea).
2.
dibisione
(Urt). División, discordia, separación. "Studia civilia, herriko [...] trubleak, nahasturak, dibisioneak" Urt V 170.
Baldin bihotza gaitzerizte, rankore eta dibisione orotarik xahu badu.
Lç
Ins
F, 5v.
Biltzen zaretenean elizán, enzuten dut dibisione dela zuen artean.
"Il y a des divisions"
.
Lç 1 Cor 11, 18 (He eskatimak, Dv berezgoak, Ol, Ker alderdikeriak
).
Gorputzean dibisionerik eztenzát, baina menbroék batak berzeagatik ansia ber bat dutén.
Ib. 12,25.
Dibisionetan izanen da aitá semearen kontra.
Lç Lc 12, 52s.
Kenzeko truble, aharra eta dibisione ororen okasione güziak.
Etchart 1.1v.
3.
dibisione.
División, unidad del ejército.
Armada bi dibisionetan / Behar dügü phartitü.
Xarlem 341.
Dibisioko Jenerala.
FrantzesB I 100.
Prim orren dibisioak.
Afrika 143.
4.
División, partición.
Egin zan bide zati bijen dibisiño barri bat, bijetatik bati iraasten jakola leen aitatu dan Pancorbo bidia.
(1866).
BBatzarN
223.