1.
ezuntsa (BN-baig ap. A).
Indisposición, enfermedad.
"Malaise"
Lf Gram 37.
v. ezongi, ondoez.
Ehun bat marhanta, beste hainbeste erlats eta nik dakita zonbat ezuntsa.
GAlm 1934, 33.
(ap. DRA)
Bitxikeria, ez zagon orainokoan ere nehundik minez; bakharrik ezin erranezko ez-ontsa batek hartua zaukan.
Lf Murtuts 37.
Ahazturik biharamoneko egunak zer ekarriko zion gizonezko eta emakumeekiko aspertasun, ez-ontza [sic] ta zorigaitzik.
Mde HaurB 20.
Penarekilan ikusten ditu bere lagunen ez-ontsak.
Xa EzinB 72 (v. tbn. Odol 331).
Badakigu denek, ez-ontsa batzu [...] ez dutela [...] errespetatzen gaztea ere.
Larre ArtzainE 160.
2.
(Estar, etc.)indispuesto, enfermo.
Ez-ontsa jartzen zenean [zakurra] manatzen zuen etxeko emazteer ont zezoten bazka hezur gehixagorekin.
JE Bur 62.
Horra zenbait egunen buruan nun jartzen nizan ezuntsa.
Etchebarne 57.