I .
(Adv.).
(S ap. Lrq [oxít.]),
paillat (ph- Foix ap. Lh.).
"Par terre"
Lh.
"Étendu par terre, comme une litière. Edien dit pallat lürrin gizunttua
"
Lrq.
Jentez oro paillat / bataillak galtzen dütügu.
Xarlem 1058.
Miserian jentiak / Paillat hiltzen dütüzü.
Ib. 616.
Hegoa handi batek, lürrian pallat etzaten zütielarik, ondo hanitx haotse dütü.
ArmUs 1895, 87.
Frankoen khorpitzez paillat da bidea.
Andurain UskIb 136 (ap. DRA).
II .
(Sust.).
1.
(S ap. Lrq
),
paillat (Foix ap. Lh.).
Cama del ganado.
"Litière"
Lh, Lrq.
Gorotzen balia emenda daitiala iraurgeier edo pallater ezartez huntkallü berri merke diren batzü.
ArmUs 1892, 156.
2.
Conjunto de cuerpos esparcidos por el suelo.
Zer pallata eztü atzaman, biharamen goizan, aharien idekizaliak! Bederatzü hilik!
Eskual 8-4-1910, 3.