1.
(
Dv),
pakebide.
Medio de poner paz, modo de llegar a un acuerdo.
"Moyen de faire la paix; voie, instrument de réconciliation, d'apaisement"
Dv.
Akhantisen erregeak igorri zuen bere ahaide bat Anglesekin bake bide zerbaiten bilha.
Prop 1883, 15.
Atzenik, erritarrak, eurekaz bake-biderik ikusten ez ta, aguazilla ostatutik beste norabait eroatea erabagi eben.
Or Tormes 107.
Jakintzatik, irakaskintzatik edo ta erlijiotik artutako pake-bideak gizadian nagusiagotzen dijoaz; gerla-gosea eta piztikeria zokoratuz dijoaz.
Vill Jaink 181.
Gure sinismena oztu zaigun al di ontan, pake-bideetan ere narrastu egin ote geran esango nuke nik, eta maitasuna ere urritu.
BAyerbe 166.
Modo de dejar las hostilidades.
Gobernuaren kontra nabarbendu diran karlista guziei, erabateko barkapena ematen zaie [...]. Aurrerakoan, armakin edo armarik gabe beren buruak eskaintzen ditutenai ere, emango zaie dagokien pake-bidea.
Or SCruz 34.
2.
(En casos locales de decl. sing.).Vía de alcanzar la paz.
Ez ginen oraindik bakebidean, aski hurbil bageunden ere, inoiz ikusi ez genuen bezalako ekaitzak harrapatu gintuenean.
MEIG IV 127.
Halaz guztiz, auziak laster gertatuko ziren bakebidean, 1690etik aurrera.
MEIG V 91.