1.
(gral.)
Ref.:
A;
Lh
.
(Onomat. de la risa).
"
Kar-kar, onom. Irriz kar kar egotea, rire aux éclats"
H.
"
Basarritarra zegoanean diruak kontatzen zar-zar-zar, eskribau zarra farrez itotzen zegoan kar-kar-kar (FSeg)"
A.
"
Khar-khar-khar ari ziren, ils riaient aux éclats"
Lh.
Cf. 1 karkara.
Kar-kar-kar abadea, itxirik barreka.
AB Olerk 544.
Irriz kar-kar-kar zagotzila, ikhusiz nere tribulazioneak!
Elzb PAd 40 (v. tbn. 28 y 63).
Txili iaustera ioan, bestea kar kar kar abia iakonean.
A BeinB 92.
Karkar barre egingo dau gizeri guztiak.
Echta Jos 225 (v. tbn. 131 y 297).
Da onek, karkar, barre asko egitten eban.
Ib. 195.
Eta parrea itsaskorra baita, gainerako guztiak karkarkar ari ginan.
A Ardi 132.
Guri muskarren gisa desaireka kar-kar.
MendaroTx 419.
Kar, kar, kar! --egin eban barre osagilliak.
Otx 164 (v. tbn. 15).
2.
(Onomat. del croar, del cacareo).
Kar kar, kar kar, dira ugaraxoak asi.
AB AmaE 393.
Aizea geldi orritzan / igelak kar-kar zingeran.
Aurre-Apraiz EG
1952 (7-8), 6.
[Oiloak] arrapatuta zeuzkenean kar kar kar kar kar kakiii! ezkerretik batzu, eskumatik besteak [...] egiten zioten ihes.
Osk Kurl 50.
3.
(Onomat. del temblor).
Baina langilen bihotzean bizi da arrangura. Kar-kar ari da beldurra.
SoEg Herr
1-8-1963, 1.
FARRE KAR-KAR.
Riendo a carcajadas. Cf. FARRE-KARKARA.
Edarria arturik / iturrira barre karkar / osasunagaitik.
DurPl 49.
KAR-KAR ETA KAR-KAR.
Ollo gangar baten antzera karkar da karkar, barre algaraka asi yakon Petra Erramoneri.
Bilbao IpuiB 121.