1.
kotera (
S ap. Lrq
; VocBN
,
Gèze,
H).
Gota; gotera.
"Gouttière"
Gèze.
"Goutte"
Lrq.
Cf. Lrq: "Koterañi, petite goutte".
Bere odola oro, azken goterala drano isor beza gizonak.
Tt Onsa 148.
Zuhainze haren adarretan behera erorten zela ezti gotera bat.
Ib. 95 (v. tbn. 96).
Zunbait gotera edo ithaxur tapatu.
AR 39.
Olibetako baratzian ixuri zien gotera bat bera aski zukezun mundiaren ar-erosteko.
Ib. 172.
Jende apala doa ilherriala hur goterak bezala itxasoala.
Egiat 190.
Itxasuan hur kotera [...], munduko zühain orotan osto [den bezanbat]
.
UskLiB
99.
(101 khotera; v. tbn. hur-kotera en Xarlem 941)
Ahoa bethe dute aguerdientez eta botatu ahatra bana hil hobiaren gainera: iretsi ere dukete kotera zonbeit.
Prop 1887, 232.
[Ithaxur hari ez deraukote khasu handirik egiten] bainan ur-kotera bethi eta barnago xortaka sartzen ari etxeari behera!
Arb Igand 46.
(Fig.).Achaque.
Gaztetan ez nuan asko edaten. Gaur errezago sartzen det, baiñan kalterako, goterak asita nago ta.
BBarand 148.
2.
kotera. (Un)
poco (de).
Hobe da zühürtarzün kotera bat ümilit[at]iareki eta enthelegü eskaz bat, eziez jakitatezko tresor handiak ürgülliareki.
Ip Imit III 7, 3 (Mst aphür bat, Ch, Leon guti, Pi gitxi).