1.
iretsi-behar,
irintsi-bear,
irentzi-bear .
(Sust.).
Voracidad.
Aren irintsi bear tristea!
Apaol 119.
Ura izaten zan jan-ontzitik aora ta aotik jan-ontzirako joan-etorri gogotsua, ura irentzi bearra, [...]!
Ag G 24.
Aren irentsi-bearra ez dik ezerk asetzen.
Ldi BB 102.
Itxasoko azpi-indarraren iretsibearrak zeramakin oargabe errukarria.
TAg Uzt 39.
Neskañoetan [...] tolesgabeenak esnatzen dute bizikien urietako piztitzarren iretsibearra.
Ib. 53.
Ore-opillez asetuko dio [zekorrari] ezlari oituak iretsi bearra.
Ib. 25.
2.
(Adj.).
Que hay que tragar (en sentido fig.).
--Au ez ote lotsagabekeria? --Lotsagabekeri irentsi bearra, ordea.
Zait Sof 132.