1.
(
L, BN-baig ap. A
; Dv),
tiroin.
Ola.
"
Tirainek estali dituzte, el abismo los ha cubierto"
A.
Barkua bizkitartean itsasoaren erdian tiraiñez zehatua zebillan.
He Mt 14, 24 (Lç, TB, Ur baga, Dv uhin, Ip ühañ, Echn, Hual olada, IBk olatu).
Ur gainean untzia deino beirarazi. / Tirainek zutenean iretsi ondikoz, / Barnekoak urerat yoan ziren saltoz.
Hb ( in
BOEl 88
).
Bere tirainak mendiak bezala altxatuz, orroz lehertzen baitzen [itsasoa]
.
Dv RIEV
1931, 557.
Tiraiñak borroka zabiltzan oraiño hasaldatuak.
Atheka 128.
Heldu zaizkit gainera tiroinak borthitzik.
Elzb Po 201.
Untzi gaixoa desmastatua, mastarik gabe bazabillan, artikia tirañetarik tirañetara.
EE 1884a, 314.
Joa tirain borthitzenez.
Jnn "Kantika San Frantses Zabierikoaren" (ap. DRA
).
Tiroinek zafratua, tiroinak gainetik iragaiten zitzaizkilarik.
Prop 1905, 234s.
Itsasoak koleran, / tirainak bortitzik.
Etcham 159.
Tirainek nahi lukete ito pean daukazun Herria.
Iratz 46.
Tirainen oldarra.
Ib. 61.
"(G-bet), olas que suben por el río los días de mar gruesa. Eztakit gaur estropadeik izango dan, goizian tiraiñak baitzian
"
Zt (comunicación personal).
(L-ain ap. A
; Aq),
tiraina (V, G-bet ap. A
).
Corriente, movimiento del agua.
"Aguaje en las rías, tiraña (V)"
Aq 203.
"
Tiraiña: 1.º corriente de los ríos; 2.º (V-m), corriente grande del mar"
A.
"Oleaje, movimiento de las aguas del mar"
Ib.
Urertzeko erri guztien sarrerak zelangoak ziran ondo ekian, nun egozan tirañik gogorrenak eta ondar-mairik andienak be bai.
Ag Kr 82.
Tendencia, corriente.
Egia da lehenagoko tirainak, harrituak zeuden betiko ohiturak, ez zirela Larramendiren hiztegiarekin atertu.
MEIG VII 30.